فرشته کوچولوی ما

آرزویی کن شاید بزرگترین آرزویت کوچیکترین معجزه اش باشد.... رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَکَفِّرْ عَنَّا سَیِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الأبْرَار رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَى رُسُلِکَ وَلاَ تُخْزِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّکَ لاَ تُخْلِفُ الْمِیعَادَ پروردگارا، گناهان ما را ببخش و زشتی های ما را بپوشان و ما را با نیکان قرار ده. پروردگارا، آنچه توسط پیامبرانت به ما وعده داده ای به ما مرحمت فرما و ما را در قیامت خوار مساز، که البته تو خلاف وعده انجام نمی دهی ای مطلع بر حقایق ای مهربان بر خلایق عذرهای ما بپذیر که تو غنی و ما فقیر و بر عیب های ما مگیر که تو قوی و ما حقیر از بنده خطا آید و ذلت و از تو عطا ...

به منصف بودن خدا شكی نیست ولی وسعت غم دنیا كجا و تنگی دل انسان كجا... چگونه وسعتی بدین بی مثالی در دلی، به قدر مشت دستم جای گیرد؟؟؟ خسته ام از آنان كه خواسته هایشان را در غالب باید ها و ناخواسته هایشان را در كالبد نبایدها به من تحمیل می كنند... به كجا و كه پناه برم از محبت های آتشین، كه آمدند به تن سردم گرمی دهند حال آنكه ذره ذره ی وجودم را ذوب می كنند. كجاست كه فریاد زنم من به جرم زندگی در كنار شمایم...هم قفسان حال كه همه در قفس دنیا در كنار هم هستیم!!! چرا... آری چرا ای دوست برای قدری فضای بیشتر در قفس این چنین بی پروایی؟؟؟ تو نیز در قفسی و اسیر این دنیا... منصف باش... از باید ها خس...